29 Haziran 2014 Pazar


1. Kısım: Wacquant’nın Günahı

Ayşe’nin Toplumsal Tarih‘in Şubat 2014 sayısındaki “Bourdieu, Wacquant ve Gezi Parkı’nın ‘Küçük Burjuvaları’” başlıklı söyleşi+tartışmasını şuradan indirebilirsiniz.
Bu metin hem Wacquant’nın Gezi hakkındaki yorumunu biraz daha ayrıntılandırması açısından, hem de bu yorumlara “orta sınıf” dolayımıyla karşı çıkan argümanı (sadece Ayşe’ye ait değil, çok sayıda gözlemcinin paylaştığı bir eleştiriydi) incelemek için değerli.
Wacquant gösterilerin Türkiye’nin diğer şehirlerinde aldığı biçimlere değil, İstanbul’daki (anaakım, muhalif medyanın ve aslında sosyal medyanın da daha fazla ilgi gösterdiği) hallerini yorumlamıştı. Ona göre sokaktakiler çoğunlukla genç, eğitimli, “kentli bir orta sınıf”ın üyeleri. Wacquant bunu, her ne kadar konuyu ve güncel Türkiye siyasetini etraflıca çalışmamış olsa da, AKP karşıtı muhalif grupları küçümsemek yahut Gezi karşısında bir etiko-politik pozisyon almak için söylemiyor. Aynı yerde (s. 21), Brezilya ve İspanya’yı işaret ederek, buralarda da sokağa çıkanların (İstanbul’la karşılaştırılabilecek şekilde) şehrin kullanımı geri kazanmak isteyen hizmet sektörü çalışanları, üniversite öğrencileri, yüksek vasıflı işsizler olduğuna dikkat çekiyor, bir karşılaştırma öneriyor. Bu gibi benzer hareketlerle Gezi’nin ortak bir tarafının kenti belirli bir çıkar seti (“kendimiz için”) ele geçirme talepleri olduğunu düşünmüş: “Gezi Parkı, kültürel sermayenin kendi pozisyonunu, ekonomik sermaye karşısında koruma girişimi olarak görülebilir” (s. 21). Burada Wacquant yorumlarını, park etrafındaki taleplerin “yaşam tarzı savunusu” içeriği ile sınırlamış. Parktan şehrin geri kalanına ve Ankara başta olmak üzere diğer şehirlere yayılan gösterilerdeki hükümet karşıtlığının heterojen nitelikleri hakkında bir yorumu yok.